به نام عشق
برای او که وقتی در 6 سالگی فقدان پدر را حس کردم و به گفته‌ی مادرم نوحه می‌خواندم و با جوراب خویش اشک‌هایم را از گونه پاک میکردم این مادرم بود که سعی می‌کرد بیشتر سایه بگستراند و هرچه بیشتر کمبود سایه‌ی آن شهید مظلوم و مقتدر و گمنام را جبران نمیاد.
برای او که در آوای مناجاتش میخواست تا با ترجیح فرزندانش بر ازدواج مجدد در سایه عرش الهی جای گیرد در آن هنگامه‌ی سخت که هیچ سایه‌ای نیست مگر سایه‌ی عرش الهی1.
برای او که مرا از چنگال انجمن حجتیه بیرون کشید، هم او که راه پاک حزب الله و تبعیت از امام امت را به من نشان داد و همواره با دعای خویش حافظ و نگهبان بود.
او که اکنون هر چه دارم و خواهم داشت از برکت دعای مناجات و نماز نیمه‌شبش است.
برای او که برایم هم مادر بود و هم پدر: مادرم روز پدر مبارک ...
-------
1- سه
کس روز رستاخیز هنگامى که سایهاى جز سایه عرش نیست در سایه آن جاى دارند،
کسى که با خویشان نیکى کند خداوند روزى او را زیاد و عمرش را دراز کند و
زنى که شوهرش بمیرد و اطفال صغیرى باقى گذارد و وى گوید من با وجود یتیمان
خود شوهر نمیکنم تا بمیرند یا خداوند آنها را بى نیاز کند و کسى که غذائى
فراهم آورد و بمهمان خود بخوراند و پذیرائى او را کامل کند سپس یتیم و فقیر
را بر آن دعوت کند و آنها را براى رضاى خدا غذا دهد.
نهج الفصاحه صفحه 420 ، حدیث شماره 1220
- ۹۴/۰۲/۱۲