اینجا خلوت‌کده‌ی من است، اینجا جایی است که حرفهایم را می‌زنم، حرف‌های رسمیم را در هاجس میگویم و واگویه‌های قلب پر از لکه‌ام را اینجا، اینجا دیگر رسمیتی در کار نیست، اینجا می‌خواهم راحت باشم، اینجا هر آنچه دل تنگم بخواهد میگویم. خُلقم بدجور تنگ شده، به که بگویم دردم را ؟ به که بگویم و او حرف‌های همیشگی و جواب‌های از پیش تعیین شده را به سمتم پرت نکند؟؟؟؟!!! دلم یک آغوش مهربان می‌خواهد و ترحمی از جنس شفقت پدرانه و مهر مادرانه ...